As flores do mel que nos ofrece o monte, son na súa mairoría flores silvestres espontáneas. Onde destaca especialmente o breixo, tamén denominada uz, base da nosa produción melífera.
As silvas tamén teñen o seu papel destacado, coas cales temos especial coidado á hora de facer o mantemento e desbroces oportunos, para non danalas. Florecen nos meses de xuño e xullo, e producen néctar e pole abundantes.
Xestas e toxos, moi presentes tamén, complementan o sabor, cor e textura do noso mel.
En menor porcentaxe, e debido á altitude da zona, podemos atopar castiñeiros, que lle proporcionan ás abellas importantes cantidades de néctar, melatos e pole.
Na zona mais baixa do monte, en prados e leiras, danse plantas como o trevo branco, árbores froiteiras, dente de león, xaramagos, nabos, salgueiros,... que tamén se poden ver na nosa propia finca, e que complementan e aportan mais matices e sabor ó noso mel.